แนวข้อสอบ นายช่างรังวัดปฏิบัติงาน กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ ฟรี

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่มีอำนาจในการออกใบอนุญาตประกอบกิจการโรงงานประเภทที่ 3 สำหรับโรงงานแต่งแร่และโรงโม่หินตามพ.ร.บ.โรงงาน

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่เป็นหน่วยงานระดับกรมที่สังกัดกระทรวงอุตสาหกรรม

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่มีชื่อย่อว่า กพร.

การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยเป็นรัฐวิสาหกิจที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของกระทรวงอุตสาหกรรม ไม่ได้อยู่ภายใต้กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่มีภารกิจหลักในการพัฒนา ส่งเสริม และกำกับดูแลการประกอบการอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2545 ตามพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม

การกำหนดอัตราภาษีศุลกากรสำหรับแร่นำเข้าเป็นอำนาจหน้าที่ของกระทรวงการคลัง ไม่ใช่ของกรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่

สำนักงานอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่เขต 1-3 เป็นหน่วยงานในระดับภูมิภาคที่รับผิดชอบงานเหมืองแร่

ผู้ดำรงตำแหน่งสูงสุดในกรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่คืออธิบดี

พระราชบัญญัติควบคุมอาคารเป็นกฎหมายที่อยู่ในความรับผิดชอบของกรมโยธาธิการและผังเมือง กระทรวงมหาดไทย ไม่เกี่ยวข้องกับกรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่

วิสัยทัศน์ของกรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่คือการเป็นองค์กรนำด้านอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่มีหน่วยงานในระดับกองจำนวน 10 หน่วยงาน รวมทั้งสำนักงานเลขานุการกรม

การออกใบอนุญาตโรงงานอุตสาหกรรมทั่วไปเป็นหน้าที่ของกรมโรงงานอุตสาหกรรม ไม่ใช่กองบริหารสิ่งแวดล้อม กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ ซึ่งรับผิดชอบเฉพาะด้านสิ่งแวดล้อมในการประกอบกิจการเหมืองแร่และโรงแต่งแร่

อุตสาหกรรมไฟฟ้าอยู่ในความรับผิดชอบของกระทรวงพลังงาน ไม่ใช่กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่

กล้องวัดมุมหรือกล้องธีโอโดไลท์เป็นเครื่องมือหลักในการวัดมุมสำหรับงานรังวัด ใช้ในการวัดมุมทั้งในแนวราบและแนวดิ่ง

หลักเขตที่ดินชนิด ล.ส.ก. ใช้ในงานสำรวจเพื่อออกเอกสารสิทธิ์ประเภท น.ส.3 ก. ตามโครงการเร่งรัดการออกโฉนดที่ดิน

การรังวัดโดยวิธีโครงข่ายสามเหลี่ยมอาศัยหลักการวัดมุมเป็นหลัก โดยวัดมุมในรูปสามเหลี่ยมและทราบความยาวด้านอย่างน้อยหนึ่งด้าน แล้วคำนวณหาพิกัดตำแหน่ง

การสอบเขตโฉนดที่ดินจะดำเนินการเมื่อมีการยื่นคำขอให้ทำการรังวัดตรวจสอบเขตที่ดินโดยเจ้าของที่ดิน หรือเมื่อมีข้อพิพาทเรื่องแนวเขตที่ดิน

สถานีฐานใช้เพื่อส่งข้อมูลการแก้ไขค่าพิกัดแบบเรียลไทม์ไปยังเครื่องรับ (Rover) เพื่อให้สามารถวัดค่าพิกัดได้อย่างแม่นยำในระดับเซนติเมตร

ช่างรังวัดต้องสอบสวนว่าการได้มาซึ่งเนื้อที่ส่วนที่เพิ่มนั้นชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ หากชอบด้วยกฎหมายจึงจะรังวัดรวมเนื้อที่ส่วนที่เพิ่มให้

ตามกฎกระทรวงกำหนดให้ทางเข้าออกสู่ถนนสาธารณะต้องมีความกว้างไม่น้อยกว่า 4 เมตร เพื่อความสะดวกในการสัญจร

ค่าความคลาดเคลื่อนในการวัดมุมรวมที่ยอมรับได้ คำนวณจากสูตร ±a√n เมื่อ a คือค่าคงที่ขึ้นกับความละเอียดของกล้อง และ n คือจำนวนมุม

ในการยื่นคำขอรังวัดแบ่งแยกที่ดิน ผู้ขอต้องแนบโฉนดที่ดินฉบับเจ้าของที่ดิน เป็นเอกสารหลักฐานสำคัญในการประกอบคำขอ

การสอบสวนการทำประโยชน์มีวัตถุประสงค์เพื่อพิสูจน์สิทธิการครอบครองที่ดินและตรวจสอบว่ามีการทำประโยชน์ในที่ดินตามที่กฎหมายกำหนดหรือไม่ ก่อนการออกเอกสารสิทธิ์

การรังวัดด้วยระบบ GNSS แบบสถิตที่ต้องการความละเอียดถูกต้องสูง จำเป็นต้องบันทึกข้อมูลต่อเนื่องอย่างน้อย 30 นาที ในแต่ละจุดรังวัด

การรวมโฉนดที่ดินจะดำเนินการได้ต่อเมื่อที่ดินแปลงที่จะนำมารวมกันนั้นต้องมีอาณาเขตติดต่อกัน มีชื่อเจ้าของที่ดินคนเดียวกัน และปลอดจากภาระผูกพัน

หนังสือสำคัญสำหรับที่หลวงมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อแสดงเขตที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน และป้องกันการบุกรุกที่ดินของรัฐ

ค่าผิดพลาดที่เกิดจากการวางแนวไม่ตรงของเทปวัดระยะเรียกว่า ค่าผิดพลาดเนื่องจากการเล็ง (Alignment Error) ซึ่งจะทำให้ค่าระยะทางที่วัดได้มากกว่าค่าจริงเสมอ

กล้องธีโอโดไลท์เป็นเครื่องมือรังวัดสำหรับวัดมุมทั้งในแนวราบและแนวดิ่งอย่างละเอียด ใช้ในงานรังวัดที่ต้องการความแม่นยำสูง

การรังวัดโครงข่ายสามเหลี่ยมใช้หลักการวัดมุมภายในของรูปสามเหลี่ยมที่สร้างขึ้นจากจุดควบคุมหลายๆ จุด เพื่อหาพิกัดของจุดต่างๆ โดยทราบความยาวของด้านอย่างน้อยหนึ่งด้าน

การสำรวจสภาพที่ดินเป็นขั้นตอนแรกที่ต้องดำเนินการก่อนการรังวัดเพื่อออกโฉนดที่ดิน เพื่อตรวจสอบสภาพพื้นที่ ทำเลที่ตั้ง และข้อมูลเบื้องต้น

การรังวัดชั้นที่ 3 มีค่าความคลาดเคลื่อนเชิงตำแหน่งที่ยอมรับได้ไม่เกิน 10 เซนติเมตร ซึ่งเป็นมาตรฐานสำหรับงานออกโฉนดที่ดินในพื้นที่ทั่วไป

การตรวจสอบหลักเขตที่ดินโดยการคำนวณเส้นโยงยึดจากจุดที่ทราบพิกัดไปยังหลักเขตเรียกว่าการสอบเขตคำนวณ ซึ่งเป็นวิธีที่แม่นยำและใช้กรณีไม่สามารถตรวจสอบโดยวิธีอื่นได้

การรังวัดที่ดินเพื่อแบ่งแยกในนามเดิมต้องมีเจ้าของที่ดินลงลายมือชื่อในคำขอ เนื่องจากเป็นการแบ่งแยกที่ยังคงเป็นชื่อเจ้าของเดิม

การรวมโฉนดที่ดินต้องเป็นที่ดินที่มีอาณาเขตติดต่อกัน มีชื่อเจ้าของคนเดียวกัน และปลอดจากภาระผูกพัน หรือมีภาระผูกพันอย่างเดียวกัน

หลักเขตชั่วคราวในงานรังวัดสอบเขตเรียกว่า "หมุดพยาน" ซึ่งใช้เพื่อกำหนดจุดอ้างอิงชั่วคราวระหว่างการรังวัด

กล้องระดับเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการรังวัดเพื่อหาค่าระดับความสูงของภูมิประเทศ โดยอาศัยหลักการของแนวเล็งที่ขนานกับผิวโลก

ช่างรังวัดต้องงดการรังวัดและรายงานต่อเจ้าพนักงานที่ดิน เนื่องจากการรังวัดต้องมีการชี้แนวเขตที่ครบถ้วนถูกต้อง มิฉะนั้นอาจเกิดข้อพิพาทได้

กรณีที่ดินมีจำนองติดอยู่ ต้องมีหนังสือยินยอมจากผู้รับจำนองให้รวมโฉนดที่ดินได้ เพื่อป้องกันการเปลี่ยนแปลงสิทธิของผู้รับจำนอง

ระบบพิกัดฉาก UTM ที่ใช้ในงานรังวัดประเทศไทยใช้หน่วยวัดเป็นเมตร ซึ่งเป็นระบบสากลที่ใช้ในงานรังวัดและการทำแผนที่

การวัดระยะโยงจากจุดที่ทราบพิกัดแน่นอนไปยังหลักหมุดที่ดิน เรียกว่าการวัดโยงยึด ซึ่งเป็นวิธีที่นิยมใช้ในการตรวจสอบตำแหน่งของหลักหมุดที่ดิน

การออกโฉนดที่ดินเฉพาะรายตามมาตรา 58 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน ในกรณีที่มีหลักฐาน น.ส.3 หรือ น.ส.3 ก. อยู่แล้ว ไม่ต้องมีการประกาศการออกโฉนดที่ดิน เนื่องจากได้มีการตรวจสอบสิทธิมาแล้ว

ในการรังวัดชั้น 3 มาตรฐานกำหนดให้วัดมุมซ้ำ 2 ครั้ง โดยกลับกล้อง (เปลี่ยนหน้าซ้าย-หน้าขวา) เพื่อลดความคลาดเคลื่อนเชิงระบบ

สูตรคำนวณเนื้อที่รูปสามเหลี่ยมโดยใช้ระยะราบและมุมคือ A = (1/2)bc·sinA โดย b และ c คือด้านของรูปสามเหลี่ยม และ A คือมุมที่อยู่ตรงข้ามด้าน a

การคำนวณพื้นที่โดยวิธีพิกัดฉากใช้สูตร 2A = Σ(yi+1-yi-1)xi โดย A คือพื้นที่ และ (xi,yi) คือค่าพิกัดของจุด i

ในการปรับแก้ค่าตามหลักการโบว์ดิต จะเริ่มปรับแก้ค่ามุมให้ถูกต้องก่อน จากนั้นจึงปรับแก้ค่าพิกัด

เมื่อรังวัดในพื้นที่ลาดชัน ต้องปรับแก้ค่าความคลาดเคลื่อนเนื่องจากความลาดชัน โดยใช้สูตร D = S·cos α โดย D คือระยะราบ S คือระยะเอียง และ α คือมุมเอียง

การคำนวณพื้นที่จากค่าพิกัดฉาก จำเป็นต้องทราบค่าพิกัด (x,y) ของทุกมุมแปลงที่ดินเรียงตามลำดับ

ค่าคลาดเคลื่อนปิดวงรอบที่ยอมรับได้ในงานรังวัดชั้น 3 คือ 1/5,000 หมายความว่าค่าคลาดเคลื่อนไม่ควรเกิน 1 ส่วนใน 5,000 ส่วนของระยะทางรวมของวงรอบ

ระยะราบระหว่างจุด A และ B คำนวณได้จากสูตร √[(E₂-E₁)² + (N₂-N₁)²] = √[(1300-1000)² + (1400-1000)²] = √[90000 + 160000] = √250000 = 500 เมตร

เส้นโค้งชั่วคราวใช้ในกรณีที่ต้องการกำหนดแนวเส้นโค้งในภูมิประเทศจริงอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในงานรังวัดเพื่อการก่อสร้างที่ต้องการความรวดเร็วมากกว่าความละเอียดสูง

หากเรียงจุดพิกัดสลับไปมาระหว่างตามเข็มและทวนเข็มนาฬิกา ผลการคำนวณเนื้อที่จะไม่ถูกต้อง เพราะการเรียงจุดในการคำนวณต้องเป็นไปในทิศทางเดียวกันทั้งหมด ไม่ว่าจะตามเข็มหรือทวนเข็มนาฬิกา

วิธีการวางแนวอ้อม (Indirect Method) ใช้ในกรณีที่จุดสองจุดมองไม่เห็นกัน โดยกำหนดจุดอ้างอิงที่มองเห็นได้จากทั้งสองจุด หรือใช้การคำนวณจากค่าพิกัดและมุมแอซิมัท

วิธีพิกัดฉากหาพื้นที่โดยแบ่งรูปเป็นรูปสี่เหลี่ยมคางหมูหลายรูป แล้วคำนวณผลรวมพื้นที่โดยใช้สูตรพิเศษที่เกี่ยวข้องกับค่าพิกัดของจุดทุกจุดรอบรูป

กรมที่ดินเป็นหน่วยงานหลักที่มีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการรังวัดออกโฉนดที่ดินและรับจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์

การวัดมุมแบบวิธีวัดซ้ำ (Repetition Method) เป็นวิธีที่ให้ความถูกต้องสูงสุดเนื่องจากเป็นการวัดมุมซ้ำหลายครั้งแล้วหาค่าเฉลี่ย ช่วยลดความคลาดเคลื่อนทั้งแบบสุ่มและเป็นระบบ

มาตราส่วนแผนที่ 1:50,000 หมายความว่า ระยะทาง 1 หน่วยบนแผนที่เท่ากับระยะทางจริงบนภูมิประเทศ 50,000 หน่วย เช่น 1 เซนติเมตรบนแผนที่เท่ากับ 50,000 เซนติเมตรหรือ 500 เมตรบนภูมิประเทศจริง

ระบบพิกัดภูมิศาสตร์ประกอบด้วยค่าละติจูด (เส้นรุ้ง) และลองจิจูด (เส้นแวง) ซึ่งบอกตำแหน่งบนผิวโลกโดยวัดเป็นมุมองศาจากจุดอ้างอิง

การวางโครงหมุดหลักฐานมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อใช้เป็นจุดอ้างอิงที่มีความถูกต้องและแน่นอนในการรังวัด สร้างเครือข่ายควบคุมสำหรับงานสำรวจต่างๆ

เส้นชั้นความสูงคือเส้นที่เชื่อมต่อจุดต่างๆ ที่มีระดับความสูงเท่ากันเมื่อเทียบกับระดับน้ำทะเลปานกลาง ใช้แสดงลักษณะภูมิประเทศในแผนที่

วิธีการวางโครงหมุดหลักฐานแบบสามเหลี่ยมเปลี่ยนพิกัดเป็นการวัดมุมและวัดระยะของเส้นฐาน (Base Line) อย่างละเอียด แล้วใช้หลักการสามเหลี่ยมในการคำนวณพิกัดของจุดต่างๆ โดยการวัดมุมภายในสามเหลี่ยม

การหาตำแหน่งของจุดโดยวิธีบรรจบหน้าใช้หลักการวัดมุมจากหมุดหลักฐานที่ทราบค่าพิกัดอย่างน้อย 2 จุดไปยังจุดที่ต้องการหาตำแหน่ง แล้วคำนวณหาค่าพิกัดของจุดนั้นโดยใช้หลักการตัดกันของเส้นตรง

แผนที่ภูมิประเทศช่วยในการวางแผนและออกแบบโครงสร้างพื้นฐาน เนื่องจากแสดงข้อมูลความสูงต่ำของพื้นที่ เส้นทางน้ำ และลักษณะภูมิประเทศที่สำคัญ ทำให้สามารถเลือกเส้นทางหรือตำแหน่งที่เหมาะสมและลดค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง

สัญลักษณ์สีน้ำเงินในแผนที่ภูมิประเทศมักใช้แสดงลักษณะทางอุทกศาสตร์ เช่น แม่น้ำ ทะเลสาบ มหาสมุทร ลำธาร เป็นต้น

ในงานรังวัดที่ดิน การตรวจสอบเป้าหมายของงานรังวัดแปลงที่ดินว่าถูกต้องหรือไม่ มักใช้วิธีวงรอบปิด (Closed Traverse) ซึ่งเป็นการตรวจสอบว่าการรังวัดเริ่มและสิ้นสุดที่จุดเดียวกัน ทำให้สามารถคำนวณค่าคลาดเคลื่อนได้

กล้องวัดมุม (Theodolite) เป็นเครื่องมือหลักที่ใช้ในการวัดมุมดิ่งและมุมราบในงานรังวัด

การถ่ายรูปทางอากาศที่มีการซ้อนทับกันระหว่างภาพต่อเนื่อง เรียกว่า Stereoscopic Coverage ทำให้สามารถนำมาสร้างภาพสามมิติได้

เส้นชั้นความสูงที่อยู่ชิดกันมาก แสดงถึงพื้นที่ที่มีความลาดชันสูง หรือเป็นพื้นที่ชัน

งาน GNSS RTK มีความแม่นยำในระดับเซนติเมตร ซึ่งเป็นความแม่นยำที่สูงกว่าการรังวัดด้วยวิธีแบบธรรมดา

วิธีพิกัดฉาก (Coordinate Method) จะให้ความแม่นยำสูงที่สุดในการคำนวณเนื้อที่แปลงที่ดินรูปทรงไม่สม่ำเสมอ

ระบบพิกัดภูมิศาสตร์ WGS84 แสดงในรูปแบบละติจูดและลองจิจูด ซึ่งบอกตำแหน่งบนพื้นผิวโลก

แผนที่ภูมิประเทศต้องมีทิศเหนือ มาตราส่วน และสัญลักษณ์ที่เป็นมาตรฐาน เพื่อให้ผู้ใช้สามารถอ่านแผนที่ได้ถูกต้อง

ระยะห่างระหว่างหมุดหลักฐานในงานรังวัดที่ดินควรอยู่ในระยะ 300-500 เมตร เพื่อให้มีความเหมาะสมในการนำไปใช้อ้างอิงและตรวจสอบ

มาตราส่วนแผนที่ 1:50,000 หมายถึง ระยะ 1 หน่วยบนแผนที่จะเท่ากับระยะ 50,000 หน่วยในภูมิประเทศจริง

การประสานงานควรทำอย่างเป็นทางการโดยมีหนังสือแจ้งล่วงหน้า และประสานกับผู้นำชุมชนเพื่อเตรียมความพร้อมและสร้างความเข้าใจกับประชาชนในพื้นที่

ฤดูกาลและสภาพภูมิอากาศเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพของการรังวัด โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนที่อาจมีอุปสรรคในการทำงานภาคสนาม

การย้ายตำแหน่งหมุดหลักฐานเพื่อความสะดวกในการใช้งานไม่ใช่วิธีการเก็บรักษาหมุดหลักฐานแผนที่ เพราะจะทำให้ค่าพิกัดและระบบอ้างอิงเปลี่ยนไป

การคำนวณ Azimuth และ Bearing เป็นวิธีคำนวณหาทิศทางของเส้นสำรวจโดยใช้ค่ามุมและระยะทาง ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในงานรังวัด

การอธิบายขั้นตอนอย่างละเอียด พร้อมให้เอกสารและช่องทางติดต่อ เป็นการให้บริการที่ครบถ้วนและช่วยให้ประชาชนเข้าใจกระบวนการได้อย่างถูกต้อง

แผนที่ภูมิประเทศมาตราส่วน 1:50,000 เหมาะสำหรับการวางแผนในระดับอำเภอหรือจังหวัด เนื่องจากแสดงภาพรวมของพื้นที่ได้ดี

กล้องวัดระยะทางอิเล็กทรอนิกส์ (EDM) ใช้หลักการสะท้อนของแสงเลเซอร์หรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อคำนวณระยะทาง

เทคโนโลยี RTK (Real-Time Kinematic) ให้ค่าความถูกต้องในระดับเซนติเมตร โดยใช้สถานีฐานอ้างอิงเพื่อแก้ไขค่าความคลาดเคลื่อน

IRNSS เป็นระบบดาวเทียมนำทางเฉพาะของประเทศอินเดีย ซึ่งไม่ได้ถูกรวมอยู่ในเครื่องรับสัญญาณ GNSS ทั่วไปที่ใช้งานในประเทศไทย

กล้องธีโอโดไลท์ (Theodolite) เป็นเครื่องมือหลักที่ใช้ในการวัดมุมและแบ่งมุมในงานสำรวจรังวัด

GNSS Receiver แบบจับคู่คงที่ (Static) ให้ความแม่นยำสูงที่สุดในการหาค่าพิกัดอ้างอิง เนื่องจากเก็บข้อมูลเป็นเวลานานและนำมาประมวลผลภายหลัง

กล้องสำรวจประเภท Reflectorless Total Station สามารถวัดระยะได้โดยตรงโดยไม่ต้องใช้ปริซึมสะท้อนแสง โดยใช้เทคโนโลยีเลเซอร์ในการวัดระยะทาง

กล้อง Total Station ประกอบด้วยกล้องวัดมุม เครื่องวัดระยะอิเล็กทรอนิกส์ และไมโครโปรเซสเซอร์สำหรับคำนวณพิกัด

การรังวัดแบบ Post-Processing ให้ความถูกต้องสูงกว่าเพราะสามารถนำข้อมูลมาคำนวณแก้ไขความคลาดเคลื่อนได้ละเอียดกว่า และไม่จำเป็นต้องมีสัญญาณการสื่อสารในขณะรังวัด

การวัดมุมเหลื่อมต่อเนื่องรอบจุดสังเกต 360 องศา เป็นวิธีมาตรฐานในการตรวจสอบความถูกต้องของเครื่องวัดมุม

ความสูงของกล้องและเป้าสะท้อนแสงควรวัดจากหมุดอ้างอิงถึงกึ่งกลางกล้องหรือกึ่งกลางเป้าสะท้อนแสง

การตั้งขาตั้งกล้องให้มั่นคงและได้ระดับโดยประมาณเป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญในการตั้งกล้องสำรวจ

จำนวนดาวเทียมที่รับสัญญาณได้และการกระจายตัวของดาวเทียมในท้องฟ้าส่งผลโดยตรงต่อความแม่นยำของการรังวัด

กล้องระดับอัตโนมัติใช้หลักการของตัวแขวนลูกตุ้มเพนดูลัมที่มีการหน่วงด้วยอากาศหรือของเหลว เพื่อปรับแกนเล็งให้อยู่ในแนวระดับโดยอัตโนมัติ

การรักษาความตึงที่คงที่และการวางเทปในแนวราบเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเพื่อให้ได้ค่าการวัดที่ถูกต้อง

การวัดความสูงของเสาอากาศจากหมุดหลักฐานถึงจุดอ้างอิงของเสาอากาศตามที่ระบุในคู่มือ เป็นวิธีที่ถูกต้องในการกำหนดค่าความสูงของเครื่องรับ GNSS

กล้องวัดมุมเป็นเครื่องมือหลักที่ใช้วัดมุมในแนวราบและแนวดิ่งในงานรังวัด ใช้ในการกำหนดตำแหน่งและทิศทาง

เทปวัดระยะเหล็กเป็นเครื่องมือพื้นฐานที่มีความแม่นยำในระดับเซนติเมตร เหมาะสำหรับระยะทางไม่เกิน 50 เมตร

กล้องระดับอัตโนมัติใช้หลักการของลูกตุ้มแขวนเพื่อปรับแกนกล้องให้อยู่ในแนวระดับโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องปรับด้วยมือ

การแช่น้ำยาทำความสะอาดเป็นเวลานานเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องในการบำรุงรักษากล้อง Total Station เพราะจะทำให้เกิดความเสียหายกับระบบอิเล็กทรอนิกส์และอุปกรณ์ภายใน

การตรวจสอบแนวเล็งให้ขนานกับแนวระดับเป็นการตรวจสอบพื้นฐานที่สำคัญที่สุดสำหรับกล้องระดับ